KAMP GÜNÜ


          Bir varmış bir yokmuş evvel zaman içinde kalbur saman içinde,  Kağan adında bir çocuk varmış bu çocuğun hiç arkadaşı kalmamış  bütün arkadaşları tatile gitmişti binalarında sadece iki tane bebek kalmış onlarla da oynamak istemiyormuş. Kaan evde dersini çalışırken bütün arkadaşları tatile gitmişti. Kaan evde çok sıkılmıştı.                                     

Babasına hep tatile gidelim derdi 
babası hiç Kağan'ı dinlemezdi. Kağan hep babasına sinir olurdu.        
  Kağan'ın babası: Tamam ,bu hafta sonu kamp yapmaya gidiceğiz
 "dedi."
  
    Kağan: Oley kampa gidiyoruz!!!!
   
       Kağan hemen çadırını, kıyafetlerini hazırladı yarın gidip bir hafta sonra gelceklerdi. Kağan çok heyecanlıydı. Hemen hazırlan-  dı. Uyudu ve uyandı uyandığında herkes uyuyordu Kağan çok erken uyandığını anladı ve üstünü giydi. Kağan üstünü giydiğinde anne ve babası da uyandı. Herkes üstünü giymişti, son hazırlıklarını da yapmışlardı. Evlerinden çıktılar, kampa gitmeleri yarım saat sürmüştü.Kağan gittiklerinde hemen babasıyla çadır kurmuşlardı .Kağan ilk defa kamp yapmaya gidiyordu.Kağan Babasıyla çadırını kurduktan sonra bir tane tekne kiraladılar teknede balık tuttular . Kağan büyük bir balık tuttu, babasının 


şansına minik bir balık geldi.         Kağan ve babası doyasıya güldüler. Balıklarını tuttuktan sonra        balıklarını afiyetle yediler. Akşam olmuştu neyse ki orada sokak lambası vardı. Babası annesi ve Kağan hep birlikte top oynadılar    ve uyumaya gittiler.                                                                           



   1 HAFTA SONRA...

Ve eve dönme zamanları gelmişti Kağan ve babası çadırı toplarken  Kağan'ın annesi ise piknik sepetini ve içindekileri arabanın bagajına koyuyordu. Ve bütün işler bitmişti ,arabaya bindiler eve gitmeleri yarım saat sürdü. Eve geldiklerinde Kağanın arkadaşları  bahçede oynuyorlardı.
  Kağan: Baba arkadaşlarımla oynayabilir miyim?                             Kağan'ın Babası: Tabi ki  oynayabilirsin.            


                                          --SON--                 

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Resim
                                                   NÖBET DAVULU DİNLEYEN DEVE        Küçük çocuğun biri, tarla bekçiliği yapıyordu. Elindeki defi     çalarak kuşları korkutup kaçırıyordu.                                                          Bir gün Sultan Mahmud'un yolu, o tarafa düştü.                        Karargahını o çocukcağızın beklediği tarlanın yakınlarında bir yere kurdu.                            Sultan Mahmud'un ordusunda sarhoş bir deve vardı, kocaman olan nöbet davulunu onun sırtına koymuşlardı, nöbete gidişte onun sırtındaki davul çalınırdı, gelişte de. O deve bir gün çocuğu beklediği tarlaya girdi, çocuk, elindeki defi çalarak onu korkutup tarladan çıkarmaya çalışıyordu. Bilmiyordu ki deve nöbet davulunu taşıyan devedir ve elindeki defceğiz ona vız gelir.                                                                                     MEVLANA
Devamı
Resim
                                                   Parmak Kız Bir zamanlar, çocuklara çok düşkün bir kadın varmış. Çocukları bu kadar çok sevdiği halde, bir türlü çocuğu olmuyormuş. Bir gün ihtiyar bir büyücüye gidip, ona bir çocuk sahibi olup olamayacağını sormuş. Büyücü; ‘Buna üzülme, çaresi var. Al sana bir arpa tanesi. Bu arpayı, ne köylü tarlasına eker, ne de tavuklar yer. Verdiğim arpayı evinde bir saksıya ek, sonra da bekle, ne olacağını görürsün.’ demiş. Kadın teşekkür ederek, büyücünün bu iyiliği karşısında, ona biraz para vermiş. Sonra, doğruca evine giderek, arpa tanesini saksıya ekmiş. Sabırla saksının başında beklemeye başlamış. Çok geçmeden saksıda, laleye benzeyen, iri bir çiçek açmış. Lalenin taç yaprakları, sanki olgunlaşmamış gibi sımsıkı kapalı duruyormuş. Saksıdaki bu çiçeği, hayran hayran seyreden kadın, dayanamayıp öpüp koklamaya başlamış. O an içinden, ne güzel çiçek diye düşünmüş. Kadın böyle düşünür düşünmez, aniden çiçeğin yaprakları açılıverm
Devamı
                                        BÜYÜK HEDİYE Bir varmış, bir yokmuş. Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde. Deve tellal iken, horoz imam iken, manda berber iken, annem kaşıkta, babam beşikte iken… Ben babamın beşiğini tıngır mıngır sallar iken, babam düştü beşikten, alnını yardı eşikten… Annem kaptı maşayı, babam kaptı küreği, gösterdiler bana kapı arkasındaki köşeyi… O öfke ile  Tophane minaresini cebime sokmayayım mı borudur diye… O öfke ile Tophane güllesini cebime doldurmayayım mı darıdır diye… Orada buldum iki çifte bir kayık. Çek kayıkçı Eyüb’e… Eyüb’ün kızları haşarı… Bir tokat vurdular enseme, gözlerim fırladı dışarı… Orada gördüm bir kız… Adı Emine, gittim yanına… Bir tarafı tozluk dumanlık, bir tarafı çayırlık çimenlik, bir tarafı sazlık samanlık… Bir tarafta boyacılar boya boyuyor renk ile… Bir tarafta demirciler demir dövüyor denk ile… Bir tarafta Mehmet Ali Paşa cenk ediyor şevk ile… Anan yahşi, baban yahşi, kurtuldum ellerinden... Vardım masal iline.
Devamı